Η κρίση του Covid-19 και η συνακόλουθη ύφεση της οικονομικής παραγωγής το πρώτο εξάμηνο του 2020 άφησαν βαθιά σημάδια στην ευρωπαϊκή αγορά εργασίας, με τομείς προσανατολισμένους στις υπηρεσίες όπως ο τουρισμός, το εμπόριο, η αεροπορία και οι οικονομικές υπηρεσίες, όπως η μίσθωση προσωπικού και ο πολιτιστικός τομέας να είναι ιδιαίτερα επηρεάζονται.
Για να μετριαστεί ο αντίκτυπος της κρίσης, σχεδόν όλα τα κράτη μέλη εφάρμοσαν αντίστοιχα προσαρμοσμένα οικονομικά μέσα, όπως προσαρμογές του χρόνου εργασίας και μέτρα διατήρησης της εργασίας, όπως η σύντομη εργασία. Ορισμένα κράτη μέλη ανέπτυξαν τη νομική βάση για τους εργοδότες ώστε να αποδεσμεύουν τους εργαζόμενους σε βραχυπρόθεσμη βάση με δυνατότητα επιστροφής ή υποχρέωση επαναπρόσληψης. Σε πολλές χώρες οι επιχειρήσεις που υποφέρουν από μείωση της ζήτησης έλαβαν οικονομική βοήθεια.
Τα ποσοστά ανεργίας ήταν επομένως περιορισμένης εφαρμογής λόγω των μέτρων διατήρησης των θέσεων εργασίας σε πολλές χώρες. Οι δείκτες όπως η απουσία από τον χώρο εργασίας ή ο αριθμός των ατόμων χωρίς επικερδή απασχόληση απεικόνιζαν πολύ πιο ουσιαστικά την κατάσταση της αγοράς εργασίας το 2020.
Ο αριθμός των ατόμων που απουσίαζαν από την εργασία, ο οποίος κορυφώθηκε σε περίπου 36 εκατομμύρια κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2020, ήταν 19.7 εκατ. εκατ. έτος αργότερα, δηλαδή λίγο πάνω από τα στοιχεία του δεύτερου τριμήνου του 2019, του έτους προ κρίσης. Ο αριθμός των ανενεργών ατόμων το δεύτερο τρίμηνο του 2020 αυξήθηκε σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος κατά 6% και επανήλθε στα προ κρίσης επίπεδα το δεύτερο τρίμηνο του 2021.
Ενώ το ποσοστό ανεργίας το 2020 ήταν 0.4 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από το επίπεδο του 2019, σε όλο τον ετήσιο μέσο όρο του 2021 το ποσοστό ανεργίας στα κράτη της ΕΕ των 27 ήταν στο 7%, δηλαδή 0.2 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο από το 2019. Το ποσοστό ανεργίας για τους άνδρες ήταν στο 6.7% (+0.2 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από το 2019) και των γυναικών στο 7.4% (+0.2 ποσοστιαίες μονάδες).
Ωστόσο, η κατάσταση στην αγορά εργασίας εξελίχθηκε πολύ διαφορετικά στα επιμέρους κράτη μέλη του δικτύου PES. Επτά χώρες κατέγραψαν μείωση του ποσοστού ανεργίας σε σύγκριση με το 2019, άλλες χώρες παρουσίασαν αύξηση μεταξύ 0.1 ποσοστιαίων μονάδων (Πολωνία, Βουλγαρία, Δανία) και 2.5 ποσοστιαίες μονάδες (Ισλανδία, χωρίς στοιχεία για το Λιχτενστάιν).
Διάγραμμα 1: Ποσοστό ανεργίας το 2021 (15 έως 74 ετών) και μεταβολή σε ποσοστιαίες μονάδες σε σύγκριση με το 2019
πηγή: Βάση δεδομένων - Eurostat une_rt_a; δεν υπάρχουν δεδομένα για το Λιχτενστάιν, διάλειμμα χρονοδιαγράμματος στη Νορβηγία, αποκλίνοντες ορισμοί στην Ισπανία και τη Γαλλία
Το ποσοστό ανεργίας των νέων (15 έως 24 ετών) παρέμεινε στα 25 κράτη μέλη σαφώς πάνω από το επίπεδο του 2019 με μόλις τέσσερα κράτη μέλη κάτω από το επίπεδο πριν από την κρίση.
Διάγραμμα 2: Ποσοστό ανεργίας των νέων το 2021 (15 έως 24 ετών) και μεταβολή σε ποσοστιαίες μονάδες σε σύγκριση με το 2019
πηγή: Βάση δεδομένων - Eurostat une_rt_a; δεν υπάρχουν δεδομένα για το Λιχτενστάιν, διάλειμμα χρονοδιαγράμματος στη Νορβηγία, αποκλίνοντες ορισμοί στην Ισπανία και τη Γαλλία
Η μακροχρόνια ανεργία, η οποία αυξήθηκε μεταξύ 2009 και 2013/14 από 5.4 σε πάνω από 11 εκατομμύρια άτομα ως αποτέλεσμα της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης συνέχισε να μειώνεται τα επόμενα χρόνια, αλλά το 2021 αυξήθηκε ξανά για πρώτη φορά σε επτά χρόνια. Κατά τον ετήσιο μέσο όρο του 2021, 2.868 εκατομμύρια γυναίκες και 2.987 εκατομμύρια άνδρες ηλικίας 15 έως 74 ετών ήταν άνεργοι για περισσότερους από 12 μήνες.
Αφήστε μια απάντηση