Kryzys Covid-19 i towarzyszący mu spadek wyników gospodarczych w pierwszej połowie 2020 r. pozostawił głębokie blizny na europejskim rynku pracy, w szczególności sektory zorientowane na usługi, takie jak turystyka, handel, lotnictwo i usługi gospodarcze, takie jak leasing personelu i sektor kultury. dotknięty.
Aby złagodzić skutki kryzysu, praktycznie wszystkie państwa członkowskie wdrożyły odpowiednio dostosowane instrumenty ekonomiczne, takie jak korekty czasu pracy i środki służące zachowaniu miejsc pracy, takie jak praca w skróconym wymiarze godzin. Niektóre państwa członkowskie opracowały podstawę prawną dla pracodawców do krótkoterminowego zwolnienia pracowników z opcją powrotu lub obowiązkiem ponownego zatrudnienia. W wielu krajach przedsiębiorstwa odczuwające spadek popytu otrzymały pomoc finansową.
Stopy bezrobocia miały zatem ograniczone zastosowanie ze względu na środki służące zachowaniu miejsc pracy w wielu krajach. Znacznie bardziej wymownie obrazowały sytuację na rynku pracy w 2020 roku wskaźniki, takie jak absencja w miejscu pracy czy liczba osób bez pracy zarobkowej.
Liczba osób nieobecnych w pracy, która osiągnęła najwyższy poziom około 36 mln w drugim kwartale 2020 r., wyniosła 19.7 mln rok później, czyli niewiele więcej niż w drugim kwartale 2019 r., roku sprzed kryzysu. Liczba osób nieaktywnych zawodowo w II kwartale 2020 r. wzrosła w porównaniu do roku poprzedniego o 6% i w II kwartale 2021 r. wróciła do poziomu sprzed kryzysu.
O ile stopa bezrobocia w 2020 r. była o 0.4 p.proc. wyższa niż w 2019 r., to w całym 2021 r. stopa bezrobocia w krajach UE-27 wyniosła 7%, czyli o 0.2 p. proc. wyższa niż w 2019 r. Stopa bezrobocia mężczyzn wyniosła 6.7% (+0.2 punktu procentowego powyżej 2019 r.), a kobiet 7.4% (+0.2 punktu procentowego).
Sytuacja na rynku pracy kształtowała się jednak bardzo różnie w poszczególnych państwach członkowskich sieci PSZ. Siedem krajów odnotowało spadek stopy bezrobocia w porównaniu z 2019 r., pozostałe kraje odnotowały wzrost od 0.1 p.proc. (Polska, Bułgaria, Dania) do 2.5 p.proc. (Islandia, brak danych dla Liechtensteinu).
Rysunek 1: Stopa bezrobocia w 2021 r. (w wieku od 15 do 74 lat) i zmiana w punktach procentowych w porównaniu z 2019 r.
Źródło: Baza danych - Eurostat une_rt_a; brak danych dla Liechtensteinu, przerwa na osi czasu w Norwegii, odmienne definicje w Hiszpanii i Francji
Stopa bezrobocia młodzieży (w wieku od 15 do 24 lat) utrzymywała się w 25 państwach członkowskich nadal wyraźnie powyżej poziomu z 2019 r., przy zaledwie czterech państwach członkowskich poniżej poziomu sprzed kryzysu.
Rysunek 2: Stopa bezrobocia osób młodych w 2021 r. (w wieku od 15 do 24 lat) i zmiana w punktach procentowych w porównaniu z 2019 r.
Źródło: Baza danych - Eurostat une_rt_a; brak danych dla Liechtensteinu, przerwa na osi czasu w Norwegii, odmienne definicje w Hiszpanii i Francji
Bezrobocie długotrwałe, które w latach 2009–2013/14 wzrosło z 5.4 do ponad 11 mln osób w wyniku kryzysu finansowego i gospodarczego, w kolejnych latach nadal spadało, ale w 2021 r. ponownie wzrosło po raz pierwszy od siedmiu lat. W średniej rocznej 2021 r. 2.868 mln kobiet i 2.987 mln mężczyzn w wieku od 15 do 74 lat pozostawało bez pracy przez ponad 12 miesięcy.
Dodaj komentarz