Kryzys Covid-19 i wynikający z niego spadek produkcji gospodarczej w pierwszych sześciu miesiącach 2020 r. Pozostawiają głębokie blizny na europejskim rynku pracy. Wysoki poziom niepewności spowodowany kryzysem wpłynął zarówno na wzorce konsumpcji gospodarstw domowych, jak i na chęć przedsiębiorstw do inwestowania i nadal będzie to robić w przyszłości. Spadł popyt zarówno na towary, jak i usługi (turystyczne). Towarzyszył temu spadek dostępności pracy na europejskim rynku pracy przy liczbie faktycznie przepracowanych godzin w II kwartale 2020 roku o 14 punktów wskaźnikowych poniżej poziomu z 2006 roku i 15 punktów poniżej poziomu z II kwartału 2019 roku.
Tabela 1: Wskaźnik godzin faktycznie przepracowanych (odniesienie 2006 = 100) na głównym stanowisku pracy w państwach członkowskich sieci PSZ: II kwartał 2 i II kwartał 2019 oraz zmiana punktów indeksowych
Uwaga: brak danych dla Niemiec
Źródło: Baza danych - Eurostat lfsi_ahw_q, ostatnia aktualizacja 7.10.2020
Wykres 1: Wskaźnik całkowitej liczby godzin faktycznie przepracowanych w głównej pracy w UE-27 według płci (2006 = 100): Porównanie II kwartał 2 i II kwartału 2019
Źródło: Baza danych - Eurostat lfsi_ahw_q, ostatnia aktualizacja 7.10.2020
Aby zapobiegać bezrobociu, prawie wszystkie państwa członkowskie wdrożyły lub dostosowały programy pracy krótkoterminowej, które przewidują redukcję godzin pracy nawet o 100% zgodnie z rozwojem sytuacji na krajowych rynkach pracy. Szereg państw członkowskich stworzyło również podstawy prawne dla firm do czasowego zwalniania pracowników z opcją powrotu lub zobowiązaniem do ponownego zatrudnienia.
„Nieobecności w pracy” w bazie danych EUROSTAT definiuje się jako: osoby, które są zatrudnione i mają formalne przywiązanie do pracy. Przykładami takiego formalnego zajęcia są pensje, wynagrodzenia ORAZ zapewnienie powrotu do pracy. Europejskie badanie siły roboczej wymienia urlopy, własną chorobę, krótkoterminową pracę i tymczasowe zwolnienia jako przyczyny takiej nieobecności. Pracownicy, którzy zostali czasowo zwolnieni, są klasyfikowani jako zatrudnieni, jeżeli mają zapewniony powrót do pracy w ciągu trzech miesięcy lub otrzymują co najmniej 50% swojego wynagrodzenia lub wynagrodzenia od pracodawcy.
W drugim kwartale 2020 r. Około 40.9 mln osób w wieku od 20 do 64 lat było czasowo nieobecnych w pracy z określonych przyczyn, ponad dwukrotnie więcej niż w porównywalnym okresie poprzedniego roku. Ponad 50% nieobecności było spowodowanych zwolnieniami z pracy w krótkim wymiarze czasu pracy lub z podobnych przyczyn.
Rysunek 3: Nieobecności w pracy w UE-27 według przyczyn: Porównanie II kwartału 2 i II kwartału 2019
Źródło: Baza danych - Eurostat lfsi_abs_q, ostatnia aktualizacja 7.10.2020
Dodaj komentarz